Kendimden biliyorum yani tanıdığım en yakın ergen benim. Öyle saçma, öyle gereksiz şeylere kafa yoruyor ki insan bu yaşlarda. Fazla alıngan oluyor ilk önce. Fazla umutsuz.
İnceliği, düşünceli olmayı karşı taraftan bekliyor hep. Sonra başını yastığa koyduğunda şöyle düşünüyor '' Amaan bir daha mı bu yaşımı yaşayacağım sanki bu dünyada kimsenin beni üzmesine izin vermeyeceğim yarın her şey çok daha güzel olacak'' bu cümleleri bende tekrarlıyorum her zaman uyumadan. Ama sabah kalktığınızda sizi kıran, üzen insanları gördüğünüzde hiçbir şeyin güzel olmayacağını acı acı gülümseyerek anlıyorsunuz.
Belli bir süre deneyin hayatınızdan 'keşke' kelimesini çıkarın onun yerine 'boşver'leri ekleyin. Baktığınızda hayatınız daha olumlu en önemlisi daha ılımlı olacak. Çok zor bir şey değil. Bence denemeye değer.
Sevgili John C. Parkin; belki biraz kaba bir tabirle söylemiş ama kesinlikle okumayı tavsiye edeceğim kitaplardan birisi. Ben kişisel gelişim kitabı okumam deyip, ön yargılı olmayın! Kaç yaşında olursanız olun bence gelişime ihtiyacınız olacak..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder